آتشی روشن کن

آتشی روشن کن ... تا که دامان مرا برگیرد

آتشی روشن کن ... کورسوی فانوس ، به سرازیری خاموشی شب ، ره دارد

دلم اینک تنگ است

غزلم بی رنگ است

آتشی روشن کن ... در دل رنجورم ، که ز هجران تو ، هیزم دان است

آتشی روشن کن ... قد رعنای خودت ، تا شوم خاکستر

آتشی روشن کن ... از من و خاطره ام ... تا نماند اثری ، از من و سابقه ام

تا نباشد قبری ، از دلِ سوخته ام ...

"یار رعنای من ! آتشی روشن کن...! "


تقدیم به تنها کسی که نمیدانم مرا یار مانده است یا نه؟!

ساعت 1:51 بامداد دوشنبه 90/08/30

گرگان... وحید عابدین پور...شاعر جوان