سپاسگزارم ؟!؟!

من برای سپاسگزار بودن دلایل بی شماری دارم که اغلب قادر به تشخیص
تمامی آنها نمی باشم. شاید بعلت اندیشیدن و مشغول کردن فکر و ذهنم
با غمها و ناملایمات زندگی وقت کافی برای درک چیزهایی که موجب خوشحالی
من است و باید بخاطر آنها شکرگزار باشم ٬ ندارم.
من به جای تسلیم شدن به خداوند و اعتماد به او اجازه می دهم که افکار
منفی٬ فکر من را کنترل کند. می دانم تا زمانیکه به این روش ادامه دهم و تا
هنگامیکه فکرهای خود را بر روی چیزهای زیباتر و روشن تر متمرکز نکنم
همچنان باید تابع شرایط و احساساتی باشم که این تفکرات باعث می شوند.
آیا من تمایلی برای اینکه سپاسگزار باشم٬ دارم؟
آیا خداوند به من یاری خواهد رساند تا خود را از این افکار مسموم که موجب
انحراف من از مسیر بهبودی است رها سازم؟
آیا من قادرم افکارم را به سمت نور و روشنایی هدایت کنم؟
آیا من به خود اجازه می دهم که عظمت و شکوه خداوند را درک کنم؟

طرز تلقی خود را از جهان تصحیح کن.