کاش می آموختم پریدن را به آسمان زرین خدا
کاش می شد که پریدن گرفت به هر کجای نا کجا
کاش می شد اوج گرفت به قله ی رؤیاهای ناب
کاش می آموختم پرواز را به کنج خلوت شراب
کاش می شد رفت و به جایی رسید
به خوب یا بد ٬ به سرپناهی رسید
کاش می شد زندگی کرد و زنده بود
و ای کاش ٬ کاشکی ها مرده بود././././.
چهارشنبه ۲۴/۴/۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۵۷
شاعر جوان V.A وحید عابدین پور