حیفِ واژه خیانت (۱)

((هیچ کس لیاقت اشک های تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی را دارد٬ باعث اشک ریختن تو نمی شود.))

چه اشتباهی کردم که اسمتو آوردم*خوبیش اینه٬ لا اقل واست قسم نخوردم

راستی چه عالمی بود اگه بد ها نبودن*جدا می شیم ما از هم چون خیلی ها حسودن

دیشب تا صبح نشستم زیر نگاه مهتاب*تو خیلی خوبی اما فقط تو عالم خواب

عکساو هدیه هاتم٬ میدم به یه واسطه* تا که به خیر و خوشی تموم شه این رابطه

حرفای عاشقونه همش مال قدیمه* مثل همون حرفا که ما ها به هم زدیمه

هر وعده ای که دادی به هر کسی عمل کن* غصه هاشو یه جوری با مهربونی حل کن

نذار که عشقت واسش مشکل و دردسر شه* نذار که از دست تو٬راهی یک سفر شه

چه وقت هایی تلف شد با تو سر قرار ها*تکلیف ها روشن می شه همیشه تو بهارها

گناه تو همین بود٬نداشتن صداقت * اما گناه من بود ٬ نکردن خیانت

سفیدی نگاهت نابِ ٬ شبیه برفه* آب می شه زود و فقط به قیمت یه حرفه

دیگه خدا نگهدار لحظه های قیمتی*منو ببخش عزیزم٬هر کی داره قسمتی

دنیا رو هم اگه بدی دلم ازت صاف نمیشه* دلی که بشکنه و کدر شه٬شفاف نمیشه

نه ٬دیگه دوسِت دارم محالِ باورم بشه* اسم تو دیگه محالِ تو دلم جا بشه

حیف اون بتی که از تو برای خودم ساخته بودم*من مقصر نبودم چون تو رو نشناخته بودم

اصل مطلب اینه که برو پیِ کار خودت* دیگه نمی خوامت٬لعنت به تو و اون روز تولدت

شاید اشتباهه اما عاشقا دروغ میگن* آدمای مهربون و با وفا دروغ میگن

اونا که میگن که تا همیشه دیوونتن*بذار بی پرده بگم که به شما دروغ میگن

اونا که میان به این بهونه ها که اومدن*از توی شهر قشنگ قصه ها دروغ میگن

اونا که فدات بشم تکه کلامشون شده*به تموم آسمونا به خدا دروغ میگن

اونا که با قسم و آیه میخوان بگن*که تا قیامت نمیشن ازت جدا دروغ میگن.