یاد

کیست که بتواند آتش برکف دست نهد

وبا یاد کوههای پر برف قفقاز خود را

سرگرم کند؟

یا تیغ تیز گرسنگی را با یاد

سفره های رنگارنگ تحمل کند؟

یا برهنه در برف دی ماه فرو غلطد و

به آفتاب تموز بیاندیشد؟

نه هیچ کس چنین خطری را با

چنان خاطره ای تاب نیاورد.

از آنکه خیال خوبی ها درمان بدیها نیست

بلکه صد چندان بر زشتی آن می افزاید .

زنده یاد: فرهاد مهراد